W ogóle nie chodzę na filmy polskie...

[cze67]

...na Festiwalu (choć żałuję, że nie byłem na dwóch najbardziej dyskutowanych dokumentach). No jakoś nie mogę, wydaje mi się, że nasze kino nie wyznacza "nowych horyzontów", że jest pretensjonalne i sztampowe. Podczas mojej trzykrotnej przygody z Festiwalem nie obejrzałem żadnego rodzimego obrazu. A dyskusje i krytyka zeszłorocznej produkcji Zaorskiego i tegorocznej Seweryna tylko potwierdzają moją decyzję.

Utwierdźcie mnie lub wyprowadźcie z błędu.

[paszczakos]

A dyskusje i krytyka zeszłorocznej produkcji Zaorskiego i tegorocznej Seweryna

Niestety, Ci o których zawsze jest najgłośniej rzeczywiście wypadają słabo (podobnie niestety z nowym Krauzem jest). Zaorski do dziś twierdzi, że jego szmira to dzieło (przynajmniej tak wynika z wypowiedzi - "Ci którym się nie podobało, nie pojmują wielkiego kina"). Mamy za to perełki, które warto oglądać, a o których mało się mówi. W przeciwieństwie do nadętych i nadmuchanych do granic możliwości, ale rozreklamowanych "Kochanków z Marony", czy też pustego "Teraz ja", mieliśmy parę dobrych tytułów - "Parę osób, mały czas" czy też "Doskonałe popołudnie"... jednak mimo wszystko odsetek dobrych polskich filmów jest zdecydowanie za mały

[cze67]

Po takiej wypowiedzi jeszcze mniej szacunku mam do pana Zaorskiego...

[em]

ach ten Zaorski :):)
"Doskonale popoludnie" jest wrecz doskonale, zreszta zaden film Wojcieszka (choc nie widzialam "Zabij ich wszystkich") mnie nie zawiodl, a "Doskonale" tylko potwierdza to, ze nadchodzi wybitny rezyser
Podobaly mi sie tez "Rozdroze cafe" i "Chaos" i niech zaluje ten kto nie chodzil na cykl Wroclawskie kino niezalezne, tam to dopiero perelki byly - "Krew z nosa" czy "Marco P. i zlodzieje rowerow"

[cze67]

"Marco" widziałem w TV, to jeden z pięciu obrazów przeglądu filmów amatorskich - też mi się podobał.

[fullframe]

Dokumenty polskie sa bardzo dobre, fabularne odpuszczam.

[Ojciec Dyrektor]

Widziałem "Kochanków z Marony" i podobał mi się, choć w środku trochę zbyt rozwlekły. "Parę osób, mały czas" widziałem w Łagowie, niestety zawiodłem się. Męczyła mnie sama forma, taka na wzór dokumentu. "Rozdroże cafe" to jakieś nieporozumienie, naiwna historia, papierowi, stereotypowi bohaterowie (szczególnie Senator), drewniane aktorstwo. Choć do proażki w stylu "Kto nigdy nie żył" daleko .
Dokumenty faktycznie ciekawe, szczególnie podobał mi się "Jak to się robi" o pracy Tymochowicza.

[Filip II]

Boje się obejrzeć "Kochanków z Marony" bo jestem fanem Iwaszkiewicza, w ogóle staram się unikać wszelkich polskich produkcji fabularnych po '89 roku. Ale dokumenty mamy rewelacyjne !